mijn natuur

Ik heb een nieuwe serie gemaakt: remind me of my nature. Handgeschept papier in een ronde vorm, met daarom heen een repeterende tekst ‘remind me of my nature’. Het ontstond zoals zo vaak; het papier lag er al, ik had zwart karton gehaald en ergens bedenk je dan dat er een tekst omheen kan. En nu het er staat, ingelijst en wel, komt er steeds meer boven over ‘waar het over gaat’. Er zitten nog zoveel meer lagen in die ik me pas achteraf realiseer! Mooi woord trouwens ook. Realiseren- als in ‘in de realiteit brengen’. Je bedenkt iets dat een andere vorm krijgt als het eenmaal echt wordt.

aard

Ik begon met de betekenis: laat ik niet vergeten wat mijn aard is. Dat speelt op dit moment heel erg: waar ben ik van, wat is mijn bijdrage aan deze wereld en deze tijd? De afgelopen weken ben ik gaan mediteren en het lukt me steeds weer beter om het niet te ver te zoeken: dichtbij is alles er al. Ik hoef het alleen maar te zien, soms wat te herschikken. Al het materiaal is aanwezig, ik hoef het alleen maar in te zetten. Maak er geen werk van, volg je natuur.

wij

En dan het grotere geheel: herinner ons als mensen er aan dat we onderdeel zijn van de natuur, en niet andersom. Als ik beter contact heb met mijn binnenste is er ook nabijheid met de grootsheid van de natuur. Die verwondering, dat is voor mij creatief leven. Leven in mogelijkheden, maar die kan ik niet zomaar naar mijn hand zetten. Het blijft een wonderlijk en magisch samenspel van openstaan, ritme, in actie komen als de tijd rijp is.

verbinding

En nu, vandaag kijk ik nog eens en zie de vezels van het rabarberpapier. Och, dat is er ook nog: onze natuur van verbinding, verbondenheid. De natuurlijke vezels als metafoor voor mijn diepe besef dat alles verbonden is, en dat je dat niet kunt sturen. Wel mogelijk maken, door zichtbaar te maken wat er is. En dat is waar ik van ben.

kijk dan!

Ik riep als klein meisje al: kijk dan, kijk dan toch! Soms hardop, meestal niet. Verwonderd over al die natuurlijke schoonheid. En dat is mijn bijdrage, dit is wat ik moeiteloos doe: zien welke mogelijkheden er zijn. Niet alleen met natuurlijke materialen en technieken die je op talloze manieren kunt inzetten en combineren, ook als het gaat om menselijke talenten.

moeiteloos

Ik heb er nu weer aan geproefd: pas als ik ga doen wat mijn natuur is, heeft de rest van de wereld iets aan mij. Dat voelt als gemakzucht, want ik hoef er mijn best niet voor te doen, het gaat vanzelf. Ik hoef alleen maar een hoop ballast weg te halen. Dingen die ik doe, verantwoordelijkheden die ik op me neem omdat ik denk dat dat zo hoort. Werken hoort moeite te kosten. Het voelt egoïstisch om dat te doen waar ik gelukkig van wordt, maar dat is nou juist ‘mijn werk’, dat wat k te doen heb.